Секоја есен носи чувство на нов почеток. За некого тоа е радост – нов ранец, нови тетратки, нови другарчиња. Но, за многу деца (а и родители), септември носи и нешто друго: стегање во стомакот, немир во мислите, или неочекувани солзи наутро.
🎒 Во мојата работа често слушам родители како прашуваат: „Како да му помогнам на детето да не се плаши од одење на училиште?“
Токму затоа решив овој блог да биде посветен на тоа – да одговорам на најчестите прашања што се отвораат во овој период.
🌱 Што е детскиот стрес – и зошто не треба да го игнорираме
Стресот кај децата изгледа поинаку отколку кај возрасните. Наместо да кажат „вознемирен/а сум“, тие може да се пожалат на болки во стомак, главоболки, да станат повлечени или, пак, необично раздразливи.
Важно е да се запамети: тоа не е само израз на фрустрација, туку порака. Детето преку телото и однесувањето кажува дека нешто му е тешко или непријатно. Ако го препознаеме тоа – веќе сме решиле половина од проблемот.
📚 Зошто почетокот на школската година носи толку многу анксиозност?
- Нова околина – нови клупи, нови учители, непознати деца.
- Очекувања – „Морам да бидам добар/а ученик/ученичка“, „Не смеам да згрешам“.
- Одвојување од родителот – особено кај помалите, кои уште се приврзани за домот.
- Социјални предизвици – пријателства, прифаќање, чувство на „ќе ме сакаат ли?“.
Анксиозноста во суштина ни кажува: „Ова е важно за мене“. А тоа е убав знак – затоа што таму каде што има важност, има и љубопитност и желба за учење.
🌸 Како можеме да им помогнеме на децата?
💬 Именувајте го стравот – наместо „немаш од што да се плашиш“, кажете „разбирам дека ти е тешко, и тоа е сосема во ред“.
🤝 Присуство пред перфекција – повеќе од совет, детето сака да знае дека сте таму. Една тивка рака на рамото може да направи повеќе од сто зборови.
🕊️ Создадете рутина – предвидливоста им носи сигурност. Мал ритуал секое утро (на пример, песничка во колата или заеднички појадок) може да биде „сигурно место“.
✨ Дозволете простор за грешки – кога детето ќе знае дека не мора да биде совршено, анксиозноста полека попушта.
И за крај 🌞
Стресот и анксиозноста не се непријатели кои треба да ги победиме. Тие се сигнали – дека нешто е ново, непознато и важно. А нашата улога како родители е да бидеме преведувачи на тие сигнали, да ги прифатиме и да им дадеме безбедност.
Затоа, овој септември, наместо да се обидуваме да ја „замолчиме“ анксиозноста, можеме да ја слушнеме. Да ѝ кажеме: „Те гледам, тука сум за тебе“.
И токму тогаш – децата учат дека светот, иако полн со предизвици, е и место каде што не се сами.
Ако сметате дека оваа тема може да им биде корисна и на други родители, слободно споделете ја. 🤗 Некогаш една реченица може да донесе големо олеснување. А доколку имате потреба од дополнителни совети или сакате да отворите тема што ве засега, можете да ми пишете директно на Instagram 👉 @nova_prikazna_za_sebe