Како родители, кога ќе го видиме нашето дете да удира, може да се вклучи аларм и паника во нашата глава. Нашиот природен инстинкт може да биде да имаме бурна реакција, сакајќи да испорачаме брза казна за таквото однесување. Сепак, од суштинско значење е да се разбере основната причина за ова однесување. Но, и да се одговори на начин што поттикнува позитивни промени наместо да го засилува непосакуваното однесување.
Малите деца постојано го бараат вниманието на нивните родители. Кога имаме силна реакција на удирањето, детето нема да ја запомни казната или вашата лутина. Наместо тоа, тие ќе запомнат дека удирањето резултирало со привлекување внимание од мама или тато. Следствено, ова може ненамерно да ја зачести појавата на однесувањето на удирање како средство за привлекување внимание во иднина.
Бидејќи мозокот на малите деца не е целосно развиен, им недостига ментална способност да ги контролираат своите импулси и ефикасно да ги комуницираат своите чувства. Тие не мислат: „Јас сум лут/а. Треба да дишам длабоко и мирно да ги изразам моите потреби“. Затоа, на нас, како родители, останува да ги насочиме кон подобро однесување и контрола на импулсите.
За ефикасно да го спречиме или минимизираме ова однесување, можеме да следиме неколку едноставни чекори:
Останете смирени во моментот на удирање
Кога нашето дете има непосакувано однесување, клучно е да останеме смирени. Нашето мирно однесување може да се пренесе на детето и да помогне да се смират нивните силни емоции.
Валидирајте го чувството на вашето дете
Посочете ги и валидирајте ги нивните емоции и кажете: „Разбирам дека си лут/а во моментов. Во ред е да се чувствуваш луто“.
Држете се до поставените граници и правила
Цврсто повторете дека удирањето не е прифатливо и преместете ја засегнатата страна на безбедно, осигурувајќи дека сите се заштитени.
Поучете ги на вештини за справување откако ќе помине интензивната емоција
Откако бурата ќе стивне, искористете ги мирните моменти за да ги подучите на механизмите за справување. Децата најдобро учат кога нивниот мозок е отворен и смирен, а не преплавен со емоција.
Освен тоа, можеме да употребуваме и техника наречена „Акцент на позитивното“ за да поттикнеме позитивно однесување. Секогаш кога детето се впушта во нежна игра или користи вештини за справување наместо да удира, дадете внимание на овие акции и пофалете ги. Оваа едноставна акција го засилува посакуваното однесување, зголемувајќи ја веројатноста за негово повторување.
На пример, кога вашето дете нежно си игра со својот брат или сестра, извикнете: “Браво! Ти си играш убаво со Ана!” или ако успешно ги користат вештините за справување за време на предизвикувачки момент, кажете: “Да! Дишеше длабоко како што учевме, наместо да удриш. Иако беше лут/а!”
Смирениот пристап е поефективен отколку бурната реакција. Со валидирање на нивните чувства, поставување јасни граници и учење на вештини за справување, можеме да ги насочиме децата кон посакувано однесување. Запомнете, позитивното засилување игра клучна улога во обликувањето на нивните постапки, па ајде да го „акцентираме позитвното“ и да ги прославиме моментите на љубезност и самоконтрола. Заедно, можеме да го негуваме емоционалниот развој на нашите мали деца и да создадеме хармонична и здрава средина за нивниот развој.